Un extraordinaire jeu de l'amour et du hasard in het Théâtre royal du Parc

Monsieur Orgon wil dat zijn dochter Silvia trouwt met Dorante, een rijke jongeman uit een goede familie die ze nog nooit heeft ontmoet. Orgon wil als liefhebbende vader zijn dochter niet dwingen. Hij laat haar vrij in haar keuze. Silvia droomt van een liefdeshuwelijk. Om deze onbekende huwelijkskandidaat beter te leren kennen, verkleedt ze zich en kruipt in de huid van haar bediende Lisette. Dorante van zijn kant gebruikt dezelfde list voor hetzelfde doel en doet zich voor als zijn eigen bediende. Om de schertsvertoning compleet te maken, spelen Harlekijn (Dorante‘s lakei) en Lisette de rol van hun respectievelijke meesters. Dit alles onder het geamuseerde en wetende oog vanOrgon en zijn zoon Mario. Silvia en Dorante, deze twee jonge mannen uit de goede kringen vermomd als bedienden, voelen zich onmiddellijk zo tot elkaar aangetrokken dat ze bereid zijn sociale vooroordelen te overwinnen en wereldse conventies te doorbreken door een ondenkbare misalliance aan te gaan.

De beslissing wordt des te moeilijker als Dorante zijn ware identiteit onthult aan Silvia, die hem op haar beurt niets vertelt. Zij wil het bewijs van haar totale liefde: trouwen voor zichzelf, net zo’n dienstmeisje als zij is. Lisette en Harlekijn worden ook meegesleurd in een wervelwind van liefde. De finale is het moment van de waarheid voor beide koppels, het einde van een spel waarin de liefde triomfeert. Na zoveel succesvolle bewerkingen vanpopulaire werken naar het grote podium, waren we benieuwd naar de terugkeer van Thierry Debrouxdirecteur van Parknaar een klassiek theater.

Klassiek, althans dat dacht je misschien voordat je de voorstelling bijwoonde. Want hier is het classicisme alleen te vinden in de prachtige taal. De regisseur, Daphné D “Heur, heeft een totaal originele en wild inventieve voorstelling gemaakt. Marivaux is de schepper van wat wel de komedie van het sentiment wordt genoemd. Daphné D” Heurheeft opmerkelijk gebruik gemaakt van het komische register van het genre, maar op de meest onverwachte en komisch ongehoorde manier. Het is niet ver van burlesk. De acteurs richten zich bijvoorbeeld rechtstreeks tot het publiek en nemen hen mee als getuigen. Er worden terzijdes gemaakt met hun lichaam loodrecht op het publiek en hun gezicht naar het publiek gekeerd. De bewegingen van de acteurs zijn dansachtig, zelfs acrobatisch, met een ontluisterende muzikale begeleiding (playbacknummers uit de jaren 70 en 80).

Er is zelfs een sketch van Lisette en Harlekijn die zich uitkleden en zich haastig omkleden. De voorstelling is grappig, wervelend, fijn en licht. Maar Marivaux is ook een moralist. Het stuk dateert uit 1730, wat betekent dat we in het tijdperk van de Verlichting zijn beland, waarin de kritiek op de maatschappij, waarvan hij een helder waarnemer was, zich ontwikkelt. Zijn toneelstuk is een perfecte illustratie van de eerste stappen op de lange weg naar vrouwenemancipatie. Het decor, ontworpen door Thibaut De Coster en Charly Kleinermann, voert de acteurs door een verrassend labyrint van vegetatie. De kostuums, ontworpen door Chandra Vellut, doen denken aan Amerikaanse komedies uit de jaren 1950. Silvia, het hoofdpersonage, wordt met frisse autoriteit gespeeld door Phèdre Cousinie Éscriva. Quentin Minon “svoorstelling geeft Dorante” s kwellingen een zeer modern mannelijk accent. De heer Orgon(Emmanuel Dell “Erba) is een sympathieke, afgeronde vader, in samenspel met zijn zoon Mario(Benjamin Van Belleghem). Antoine Minne is een springerige Harlekijn, een waardige vertegenwoordiger van een commedia dell” arte (met een neiging van Belmondo in zijn meest uitzinnige komedies). Laurie Degand ten slotte speelt een schrandere en speelse Lisette met veel talent en humor.

Een uitstekende show die nog tot 12 april te zien is in het Théâtre Royal du Parc.