In alle gezondheid: België, een grote medische natie

Onder de grote figuren die betrokken waren bij belangrijke ontdekkingen zijn :

• André Vésale ( Andreas Vesalius geboren als Andreas Wytinck dictus van Wesel) (1514- 1564) Brabantse arts, groot anatoom uit de Renaissance en auteur van een boek over de menselijke anatomie , De Humani Corporis Fabrica.

• Jean Baptiste Van Helmont (1579-1644) was een in Brussel geboren arts en fysioloog die studeerde aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Hij ontdekte de rol van maagsap in de spijsvertering en was de auteur van verschillende werken over therapieën gebaseerd op alchemie en spiritualisme, behandelingen die nu zouden worden beschreven als alternatief en ketters.

• Jan Palfijn (1650 – 1730) was een beroemde arts uit Kortrijk. Hij studeerde chirurgie en verloskunde in het Hôtel Dieu ziekenhuis in Parijs. Daarna praktiseerde hij in België, in Ieper en Gent. In 1718 publiceerde hij in Parijs een atlas over de anatomie van het menselijk lichaam.

• Baron Louis Seutin (1793-1862), afkomstig uit Nijvel, studeerde geneeskunde in Leyden en Brussel. Hij was een leerling van de chirurgen van Napoleons Grande Armée, Dr Larrey en Dr Dupuytren. Hij was de eerste professor in de chirurgie die les gaf aan de pas opgerichte Université Libre de Bruxelles (ULB) in 1834. Hij onderscheidde zich als militair arts tijdens de veldtochten van Napoleon en tijdens de Belgische Revolutie van 1830. Hij onderscheidde zich door een conservatieve benadering van orthopedische chirurgie, in plaats van het amputeren van het ledemaat, wat hij beschreef in zijn boek Traité de la Méthode amovo-inamovable (Verhandeling over de verwijderbare methode) in 1851. Hij was ook betrokken bij de wederopbouw van het Hôpital Saint Pierre in de Rue Haute, dat vandaag de dag nog steeds bestaat. Voor al zijn daden werd hij geridderd door Koning Leopold I.

• Jean Romuald Marinus (1800-1874) was een arts die geboren was in Tubize en praktiseerde in 0 Brussel. Hij was zeer actief in de Académie de Médecine en was de auteur van een aantal vrij revolutionaire mededelingen, zowel in de chirurgie over de behandeling van hernia’s als in de verloskunde, zoals het inleiden van de bevalling in gevallen van bekkenvernauwing om te voorkomen dat moeder en kind verloren zouden gaan.

• Louis Hubert (1810-1876) werd geboren in Rognée en studeerde aan de Katholieke Universiteit Leuven (UCL), waar hij later hoogleraar verloskunde werd. Hij beschreef abdominale palpatie en was een van de eersten die aanraadde om stuitliggingen of transversale foetussen te draaien met uitwendige manoeuvres. Hij schreef een rapport voor de Académie de Médecine over medische abortus en vond de “transforator” uit, een instrument om foetussen te verwijderen die in utero zijn gestorven.

• Eugène Hubert (1839-1905), Hubert’s zoon en professor in de verloskunde aan de UCL, vond een model tang uit met parallelle takken en een pelvimeter om de grootte van het bekken te beoordelen.

• Pierre joseph Simonart (1816-1847) studeerde af in Geneeskunde, Heelkunde en Bevalling aan de ULB. Hij bekleedde de leerstoel anatomie en beschreef het fenomeen van vruchtbruggen bij de foetus en hun misvormende gevolgen.

• Jules Thiriar (1846-1913), afkomstig uit de regio Centre en arts aan de ULB, was een groot chirurg aan het einde van de 19e eeuw: al heel vroeg hield hij zich volledig aan de principes van antisepsis door zijn instrumenten te desinfecteren en schone lakens te gebruiken voor het operatieveld. In 1909 diagnosticeerde en opereerde hij met succes een darmobstructie bij Koning Leopold II, die een week later stierf aan een longembolie.
  In 1893 richtten de artsen Th Debaisieux, A Depage, J Verhoogen, A Gallet, J Thiriar en R Lavisé de Belgische Vereniging van Chirurgen op, die een aantal internationaal gerenommeerde artikelen publiceerde.

• Professor J. Verhoegen en zijn assistenten, waaronder dr. Georges Hubinont (4a van links)

• Albert Hustin (1882-1967), eveneens afgestudeerd aan de ULB, beschreef als eerste de conservering van bloed door toevoeging van citraat, waardoor het incoaguleerbaar werd voor transfusie.

• Jules Bordet (1870-1961), geboren in Soignies, was een medisch immunoloog en microbioloog die aan de ULB studeerde en werkte. Hij bracht enige tijd door in het Institut Pasteur in Parijs en stichtte vervolgens het Institut Pasteur in Brussel. Naast andere ontdekkingen identificeerde hij de bacterie die kinkhoest veroorzaakt, bekend als Bordetella Pertussis. Dit werk leverde hem de Nobelprijs voor Geneeskunde op in 1919.

• Corneille Heymans (1892-1968) werd geboren in Gent, waar hij medicijnen studeerde. Als farmacoloog en toxicoloog werkte hij aan het Collège de France in Parijs, de Universiteit van Lausanne, de Universiteit van Wenen, University College London en de Universiteit van Gent, waar hij rector werd. Hij publiceerde talrijke artikelen over ademhaling en de controle van de bloedsomloop, in het bijzonder over de rol van baroreceptoren (bloeddrukreceptoren), waarvoor hij in 1938 de Nobelprijs voor Geneeskunde kreeg.

• Christian de Duve (1917-2013) kwam uit een Antwerpse familie maar werd geboren in Engeland. Hij was arts en biochemicus, met een dubbel diploma van de UCL. Hij werkte als onderzoeker en docent aan de Rockefeller University van New York en aan de UCL. Hij werd bekend door zijn publicaties over de rol van lysosomen, deeltjes die in cellen aanwezig zijn. Voor dit werk kreeg hij in 1974 de Nobelprijs voor Geneeskunde. Hij richtte het De Duve Instituut voor Cellulaire Pathologie (ICP) op op de Leuvense campus in Woluwe, Brussel, dat nog steeds een actief en gerenommeerd onderzoekscentrum is.

• Albert Claude (1899-1983) werd geboren in Longlier en studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Luik. Hij studeerde in Duitsland en vervolgens in de Verenigde Staten aan het Rockefeller Instituut. Hij keerde terug naar Europa in 1950 als professor aan de ULB en directeur van het Bordet Instituut (gespecialiseerd in kankeronderzoek). Albert Claude won de Nobelprijs in 1974 samen met Christian de Duve voor hun werk over celsuperstructuren.

Dr. Corinne Hubinont, een gerenommeerd verloskundig gynaecoloog, is emeritus hoogleraar verloskunde aan de UCLouvain, waar ze ook jarenlang hoofd was van de klinische afdeling verloskunde (foetale en maternale geneeskunde) en hoofd van de onderzoeksafdeling verloskunde van het IREC.