L'Éventail, een cultureel en sociaal epos

Vandaag is L’Éventail een van die titels die elke Belg kent, vaak uit zijn kindertijd. Wie herinnert zich niet dat hij er bij zijn ouders of grootouders in bladerde… beginnend met de achterpagina’s om door de “Mondanités” te bladeren? Vroeger legde de zwarte rug een klassieke stijl op. Nu is hij kleurrijk en weerspiegelt hij de openheid en vitaliteit van het tijdschrift. Want terwijl L’Éventail evolueert, doet het dit zonder zijn geest te verraden: die van een trouwe metgezel, zowel getuige van de tijd als overdrager van een tijdloze levenskunst.

Een frisse wind achter de schermen

In oktober 1887 lanceerden drie visionairs – Max Waller, dichter en voornaamste initiatiefnemer, Fritz Rotiers, journalist, en Victor Reding, theatermaker – een weekblad gewijd aantheatraal, sociaal, artistiek en literair nieuws. Het telde vier pagina’s en werd voor 10 cent verkocht in de Muntschouwburg en in Brusselse krantenwinkels. De titel doet meer dan alleen informeren: het opvouwbare formaat stelt toeschouwers ook in staat om elegant uit te waaieren in slecht geventileerde theaters… vandaar de poëtische en suggestieve naam!

1887

1904

Ondanks een aarzelende start vestigde Max Wallers doorzettingsvermogen het tijdschrift uiteindelijk in de culturele kringen van de hoofdstad. Onder zijn impuls werd L’Éventail verrijkt met nieuwe rubrieken: een kunstrubriek, sportpagina’s gewijd aan elegante disciplines zoalsschermen en paardenrennen, maar ook sociale echo’s die vertelden over het leven in de Brusselse salons, ware broeinesten van invloed en gezelligheid. Het tijdschrift werd al snel een wekelijkse ontmoetingsplaats voor de gecultiveerde society.

Toen Fritz Rotiers in 1924 overleed, nam zijn neef Fernand Reding het over. De krant beleefde een gouden tijd tussen 1925 en 1935, met prestigieuze bijdragers en een groeiend lezerspubliek, en L’Éventail werd een ware getuige van deintellectuele en artistieke levendigheid van het interbellum.

1925 – 1935
DeGouden Eeuw

1941

Overgangen, modernisering en bereik

Na de dood van Fernand Reding in 1941 werd zijn nalatenschap voortgezet door zijn tweede vrouw, Suzanne Mahieu, en daarna door zijn dochters, Jeanine en Mariane. Elk van hen zorgde op zijn eigen manier voor de continuïteit van een titel die zichzelf voortdurend opnieuw moest uitvinden om zich aan te passen aan de tijd. In 1969 nam prins Jean de Merode de titel over, al snel gevolgd door baron Adelin van Ypersele de Strihou, een vooraanstaand reclameman die de publicatie moderniseerde en op een breder lezerspubliek richtte. Er volgde een reeks overdrachten, waarbij Baron Serge de Ceuninck en Charles Verpoorten hun expertise inbrachten en een tijdelijke fusie met het tijdschrift Spécial aanmoedigden. In elke fase heeft L’Éventail het subtiele evenwicht weten te bewaren tussen traditie en moderniteit, erfgoed en vernieuwing.

De jaren 1990 luidden een nieuw tijdperk in. In 1992 sloegen Stéphane Jourdain, de broers Le Hodey, Albert Frère en de groep Roularta de handen in elkaar om het magazine opnieuw te lanceren . Het experiment was van korte duur, maar het getuigde van de onmiskenbare aantrekkingskracht die L’Éventail nog steeds heeft in zakelijke en mediakringen.

1997

De wortels van het verleden… De vleugels van de toekomst.

2005

In 2005 kocht de Franse ondernemer Jacques Berrebi de titel en gaf deze aan zijn vrouw, Dominique Misson de Saint-Gilles. Zij is al meer dan twintig jaar voorzitter en hoofdredacteur. Haar adagium “De wortels van het verleden… De vleugels van de toekomst” vat haar redactionele lijn perfect samen: met respect voorde geschiedenis, maar resoluut open voor de wereld. Onder zijn leiding maakte L’Éventail een opmerkelijke groei door.

Een nieuw tijdperk in de kunst van het wonen in Éventail-stijl

In 2024 werd een nieuwe bladzijde omgeslagen. François Didisheim, een Belgische ondernemer gespecialiseerd in hoogwaardige communicatie en oprichter van High Level Communication(HLC), werd samen met Christian Dumolin hoofdaandeelhouder en CEO van L’Éventail. Hij creëerde de HLCÉ-groep, het resultaat van een fusie tussen HLC (uitgever van titels als Lobby, Zoute Paper, Gentleman, Play Golf, Play Tennis en The Address Book) en L’Éventail. Zijn motto –“Cultiver l’art de vivre” – vat zijn wens samen om de Belgische cultuur, erfgoed en levensstijl te promoten.

2024 – 2025

^138e jaar
L’Éventail is een collector’s item. Het is meer dan een tijdschrift, het is een erfstuk.

Samen met hem, met acht jaar ervaring als redactielid en nu aan het roer, zet ik me in om dit nieuwe avontuur te ondersteunen. Het steunt ook op een erecomité om de uitmuntendheid en geloofwaardigheid van de titel te garanderen. Samen zetten we het prestigieuze erfgoed van L’Éventail voort en houden we het in lijn met de verwachtingen van een hedendaags, nieuwsgierig, verfijnd en verbonden publiek.

L’Éventail zet de volgende stap in dit streven naar openheid met de vernederlandsing van zijn website. Het is een natuurlijke manier om ons steeds groter wordende Vlaamse lezerspubliek te bereiken. In dezelfde geest hebben we ons eerste artikel over Knokke in het Nederlands gepubliceerd , wat onze ambitie onderstreept om de Belgische levenskunst aan beide zijden van de taalgrens te promoten.

Vandaag blijft L’Éventail meer dan ooit schitteren en bloeien, in België en over onze taal- en geografische grenzen heen. Als levende getuigenis van de rijkdom van cultuur en levenskunst blijft
trouw aan haar oorspronkelijke missie: zowel de spiegel zijn van een samenleving als de inspiratie voor een zekere tijdloze levenskunst.

Deels tijdschrift, deels koffietafelboek, het is net zo goed een bron van inspiratie als een mooi object dat we graag bij de hand houden, op een koffietafel of in onze bibliotheek.

Foto omslag: © DR