"Mijn zonneschijn', de ambivalentie van adolescentie

Takuya(Keitatsu Koshiyama), een verlegen jongen die gehandicapt is door een hardnekkige stotter, wordt bespot door de anderen. Hij is ongelukkig omdat hij geen goede ijshockeyspeler is en zit vast in de keeperskooi. Hij ontmoet Sakura(Kiara Nakanishi), een getalenteerde jonge kunstschaatsster. Hij raakt gefascineerd door haar. Sakura’s coach, een voormalig internationaal kampioen die naar het eiland Hokkaido is verhuisd voor de liefde van zijn partner, komt met het idee om Takuya en Sakura samen te brengen en hen te trainen voor een nationale wedstrijd.

Eventail.be – Waarom koos je de besneeuwde landschappen van Hokkaido als decor voor je film?
Hiroshi Okuyama – Ik ben dol op sneeuw. Ik kom uit Tokio, waar het zelden valt, en ik heb nog jeugdherinneringen aan sneeuwval als een kortstondige, zeldzame en magische gebeurtenis. Ook vanuit artistiek oogpunt creëert sneeuw een leegte in het beeld, waardoor dat wat je wilt laten zien duidelijk naar voren komt.

– Wat betekent kunstschaatsen voor jou?
– Ik heb zelf als kind geschaatst en ik heb er een paar herinneringen aan. My Sunshine is echter niet autobiografisch. Ik werd vooral geïnspireerd door een situatie, met name de ijzige omgeving waarin de film is gemaakt. Aan de andere kant zijn het verhaal en de dramatische inzet volledig verzonnen. Ik wilde deze sport op de achtergrond plaatsen, waar zich een driehoeksverhouding ontwikkelt met de hoofdpersonen. Naast het realisme wilde ik ook een element van fantasie, mysterie en ambivalentie toevoegen, in het beeld van de twee tieners en de omringende sneeuw. De personages ontmoeten elkaar en creëren harmonie buiten hun familie. In zekere zin zijn ze vervreemd van de maatschappij. Alle drie bevinden ze zich in een vergelijkbare situatie en daarom voelen ze zich tot elkaar aangetrokken.

– Zijn er technische problemen bij het filmen op ijs?
– Gelukkig ben ik zelf een schaatser, dus ik voelde dat ik de film kon maken. Ik kon filmen tijdens het skaten, wat een groot voordeel was. Maar tegelijkertijd moet je heel stabiel zijn om de camera vast te houden. Dat was erg moeilijk. Om dit te bereiken, moest ik veel trainen en ook een goed gevoel voor filmen hebben.

– Hoe ging de casting?
– Het was best moeilijk om de juiste mensen te vinden, want ze moesten kunnen schaatsen. Gelukkig konden we Takuya, de mannelijke hoofdrolspeler, vrij gemakkelijk vinden. Voor de rol van Sakura hadden we niemand gevonden via een castingbureau, dus we plaatsten zoekadvertenties via flyers die we verspreidden in verschillende Japanse ijsbanen. Kiara Nakanishi kwam bij ons terecht tussen vele andere kandidaten. Dit is haar eersteacteerervaring.

– Sakura staat vijandig tegenover een homostel. Waarom is dat zo?
– Sakura bewonderde haar trainer Arakawa, maar zag hem met iemand die belangrijker was dan zij. Het was een grote schok omdat ze nog een kind was. Ze kon heel zachtaardig zijn, maar tegelijkertijd ook heel gewelddadig en heel streng over wat ze zag. Ze wist niet hoe ze haar gevoel moest uitdrukken dat ze niet geliefd was door haar coach die ze bewonderde. Ze was jaloers. Omdat ze nog zo jong was om haar gevoelens goed te kunnen uiten, was ze vast geschokt en walgde ze zelfs van dit soort situaties.

– Hoe wordt homoseksualiteit in jouw land gezien?
– In Japan kunnen koppels van hetzelfde geslacht niet trouwen. Daar wordt tegenwoordig veel over gesproken. Er wordt gedebatteerd over een wet ten gunste van het homohuwelijk. Maar in feite hebben veel koppels van hetzelfde geslacht kinderen en worden ze als een gezin beschouwd. Dus ook al is het huwelijk nog niet toegestaan, koppels van hetzelfde geslacht worden in Japan niet als taboe beschouwd.

– Waarom heb je Clair de Lune van Claude Debussy als thema gekozen?
– Het is een prachtig muziekstuk, heel bekend in Japan en over de hele wereld. Ik heb het gebruikt omdat het een van de klassieke terugkerende stukken in het kunstschaatsen is. Het paste ook bij het beeld van Sakura, de hoofdpersoon. Daarom kwam Claire de Lune in me op.