Het huis van een estheet: Diane de Selliers

Het eerste wat je fascineert is haar figuur: lang, soepel en lenig. Een natuurlijke elegantie die onmiddellijk oplicht met een brede glimlach. Diane de Selliers verspreidt een aura van sympathie rond haar. Komt dat omdat er Belgisch bloed door deze Parijse uitgeefster stroomt? Ongetwijfeld. “Ik ben geboren en opgegroeid in Brussel. Ik heb journalistiek en sociale communicatie gestudeerd aan deUniversité libre de Bruxelles. De jonge vrouw begon te werken in een boekhandel, hielp bij de oprichting van een literair tijdschrift en kwam op haar vierentwintigste aan in Parijs. “Ik voelde me er meteen thuis. Ze zette haar vroege carrière voort inde uitgeverij. “Ik heb altijd veel gelezen. We waren thuis met zes kinderen. Om aan de ruzies te ontsnappen, verstopte ik me in de bomen en las ik. Toen ik negen was, was ik gefascineerd door de verhalen van Jules Verne die door Hetzel werden uitgegeven. Ik dagdroomde over de illustraties. Het opende mijn verbeelding”. In Parijs werkte ze voor de uitgeverijen Hatier en Duculot, maar durfde ze het ook alleen aan: “Ik gaf twee gidsen uit, een over de sporten die je in de hoofdstad kon beoefenen en een over de diensten die beschikbaar waren voor de allerkleinsten”. Deze positionering voor het grote publiek heeft zijn vruchten afgeworpen.

Diane de Selliers ging echter een heel andere richting uit: “In Brussel, bij de antiquair Florimond Tulkens, ontdekte ik de originele delen van de Fabels van La Fontaine, geïllustreerd door Jean-Baptiste Oudry. Ik vond het meteen mijn plicht om ze opnieuw uit te geven. Het was 1992. Het was een riskante onderneming, maar het werd een groot succes. Twee jaar later volgde ze met de Contes de La Fontaine, dit keer vergezeld van tekeningen van Fragonard, die ze zelf had uitgekozen. Daarna, in 1996, publiceerde ze De Goddelijke Komedie, geïllustreerd met reproducties van werken van Botticelli. Telkens werden deze kostbare boeken verkocht aan een ingewijd publiek. Diane de Selliers had haar niche gevonden: het publiceren van belangrijke teksten die werden opgegraven en uitvergroot door een kundige dialoog met kunstwerken. Dertig jaar later, met één boek per jaar, is haar uitgeverij een instituut geworden. “Elk jaar in oktober wachten boekverkopers op de nieuwe Diane de Selliers. Het is een beetje zoals Beaujolais nouveau!

De wijn van dit jaar, die meer weg heeft van een grand cru, is gewijd aan Victor Hugo en zijn Contemplations. Om het te illustreren heeft Diane uitzonderlijk gekozen voor fotografie in plaats van schilderkunst. “Het was mijn zoon Jean die me op het idee bracht. We konden geen schilderijen vinden die ons tevreden stelden en de keuze lag voor de hand. Victor Hugo hield van fotografie; hij had een studio opgezet in Jersey en zijn zoon Charles nam de hobby over. Om deze gedichtenbundel, die in feite een dagboek is, te illustreren, hebben we drie jaar onderzoek gedaan en hebben we juweeltjes gevonden van Louis Daguerre, Nadar, Gustave Le Gray en Eugène Atget. Het is echter niet de eerste keer dat deze uitgever met een passie voor kunst kiest voor een originele en persoonlijke associatie. In voorgaande jaren toonde ze al haar durf met een Don Quichot geïllustreerd door Gérard Garouste, de verhalen L’Iliade en L’Odysée verrijkt met speciaal geschilderde platen van Mimmo Paladino, en abstracte schilderijen van Malevitch en Pollock voor de tekst La Genèse de la Genèse. “Er was ook art brut voor Les Contes de Charles Perrault, perfect om ieders angsten en fantasieën uit te drukken…”.

In tegenstelling tot wat je zou denken, is deze kennisarcheologe helemaal bij de tijd. En als ze de deur van haar nieuwe Parijse pied-à-terre opent, is dat meteen duidelijk. De kleuren zijn levendig en de kunstwerken zijn overal. Het palet werd voorgesteld door decorateur Franz Potisek en werd meteen goedgekeurd. “Het is de makkelijkste en leukste klus die ik ooit heb gehad,” zegt hij. Het is dus een perfecte match voor Diane en haar man Marc, die haar persoonlijke favorieten deelt. Ik ben geen verzamelaar,” zegt hij, “maar al deze werken getuigen van de emoties die ik voelde toen ik ze zag, maar ook van de mensen die ik ontmoette en de vriendschappen die ik sloot. In de groengetinte woonkamer hangen bijvoorbeeld een buste van Mimmo Paladino en een schilderij van Omar Ba, die werd gevraagd om Kaïdara vanAmadou Hampâté Bâ te illustreren. Ze staan naast een grote Indiase inkt van Gao Xingjian en deze verbazingwekkende struisvogelsculptuur van de kunstenaar Quentin Garel, die Diane erg goed kent en liefheeft. Stukken vanEttore Sottsass en een tapijt van Marcel Zelmanovitch vervolledigen de hedendaagse sfeer, waarin het koppel en hun decorateur niet bang waren om een Louis XV plat bureau en een Boulle meubel te introduceren… Een gedurfde botsing die Diane’s persoonlijkheid weerspiegelt. Hoewel ze opgroeide in een kasteel tussen Zaventem en Brussel, was er geen sprake van dat ze bleef hangen in een decor uit het verleden.

Dit wordt nog duidelijker als je de slagroene keuken binnenstapt, waar de sfeer flirt met de jaren 1950. Ontworpen door Franz Potisek en gebouwd in formica, met een werkblad in Zimbabwaans graniet, straalt het meteen een gevoel van welzijn uit en het is gemakkelijk om je maaltijden vol vrolijkheid rond de Knoll tafel voor te stellen. Hier is ook overal kunst, waaronder op de muren een aquarel van Pat Andrea, die het boek Alice in WonderlandEen litho van Gérard Fromanger en een schilderij van Jean Messagier. Een “coup de coeur” aankoop bij Art Paris. De slaapkamer is misschien nog gewaagder met zijn combinatie van kleuren: oranje tapijt en saffraangele muur. “Het is een geweldige plek om te slapen,” zegt Diane met een glimlach. Designliefhebbers zullen onmiddellijk de Baleine fauteuil vanHubert Le Gall herkennen en liefhebbers van hedendaagse kunst zullen ook de schilderijen van Philippe Cognée en het kleine beeldhouwwerk vanArman op het bureau herkennen. Boven het bed heeft Diane een schilderij vanAlfred Manessier gehangen, een meer verfijnde keuze, net als dit werk van Pierrette Bloch naast de haardspiegel, die naast een schilderij van He Xi hangt. “Ik hou van de poëtische eenvoud van dit pad door een veld, met de sterren op de achtergrond…”. Misschien illustreert hij op een dag een nieuw kunstboek van Diane de Selliers, die haar aanpak met een mooie zin samenvat: teksten publiceren “die levens verlichten”…

Foto omslag: © Éric Jancen