Liefde, liefde, liefde in het TTO - Barbara Cartland in vitriool

De Théâtre de la Toison d’Ordat dit seizoen zijn dertigste verjaardag viert, brengt een heel speciale eindejaarsvoorstelling. Liefde, liefde, liefde!neemt de iconische figuur van Barbara Cartland en deconstrueert haar voorstellingen. Deze productieve Britse schrijfster, auteur van 723 romans die in achtendertig talen zijn vertaald en waarvan meer dan een miljard exemplaren zijn verkocht, heeft een blijvende indruk achtergelaten op de collectieve verbeelding met haar Victoriaanse historische romans, bevolkt door kuise jonge meisjes en viriele mannen.

Nathalie Uffner gaf de twee Belgische makers de opdracht voor het stuk. Emmanuel Dell’Erba, acteur en regisseur, en Aurelio Mergola, beeldend theaterkunstenaar en medeoprichter van het gezelschap Still Life, gingen de uitdaging met enthousiasme aan. “Emmanuel en ik houden van de hele ‘Cœur a ses raisons’-wereld, films als La mort vous va si bien, waarin de personages echt excentriek zijn en overacteren,” zegt Aurelio Mergola.

Een fictieve erfenis met echte gevolgen

Barbara Cartland blijft een bekende figuur in het culturele landschap, maar haar invloed reikt veel verder dan de literaire sfeer. “Ze heeft haar stempel gedrukt op ons onderbewustzijn over liefde, de plaats van mannen en de plaats van vrouwen,” zegt Aurelio Mergola.

Maar wat blijft er over van dit romaneske bouwwerk in 2025? Voor Emmanuel Dell’Erba is het antwoord duidelijk. “Het is volledig achterhaald. Het is een visie op liefde die zo achterhaald is en niet meer bestaat, dat het uitstekend materiaal is voor toneelstukken en komedie voor de TTO“. Deze verschuiving in de tijd verandert het werk van Cartland in “materiaal om te lachen” en biedt makers een ideaal terrein om de excessen van sentimentalisme te onderzoeken.

Tussen glitter en conservatisme

De show drijft niet alleen de spot met de flamboyante esthetiek van de Roze Dame, maar gaat ook in op de ideologische erfenis van een vrouw wier politieke impact onbekend blijft. “In 2025 lijkt haar esthetiek excentriek, een beetje grotesk, bijna drag queen. Maar als het gaat om liefde, de plaats van vrouwen en homoseksualiteit, neemt ze een tamelijk retrograde houding aan,” zegt Emmanuel Dell’Erba. De twee makers zijn zich volledig bewust van hun kritische houding. “We wilden haar zo veel mogelijk villen en alles aan de kaak stellen wat ons niet beviel aan haar.

Een veeleisende score voor Marie-Paule Kumps

Om dit veelzijdige personage te belichamen, hebben de regisseurs een beroep gedaan op Marie-Paule Kumps, die “de weelderige toiletten en valse wimpers van de Roze Dame aantrekt”. De Belgische actrice speelt in een decor dat is ontworpen door Charly Kleinermann en Florence Lecoq, waardoor de toeschouwer wordt ondergedompeld in de mentale ruimte van Barbara Cartland. Kostuums van Chandra Vellut en belichting van Sébastien Mercial maken het decor compleet.

Ver van Mrs Jenkins,Emmanuel Dell’Erba‘s vorige, meer tedere creatie, kiezen de twee regisseurs hier voor een venijnige aanpak, die niettemin een show belooft waarin “we willen dat mensen weggaan omdat ze hebben gelachen, omdat hun ogen zijn gevuld”, concludeert Aurelio Mergola.

Foto omslag: © LOU VERSCHUEREN