Vitalie Taittinger: “Het is niet de prijs die de kunst maakt, maar de emotie”.

L’Éventail – Uw vader, Pierre-Emmanuel Taittinger, kocht het merk dat uw naam draagt kort nadat het onder andere was verkocht aan het Amerikaanse investeringsfonds Starwood Capital Group. Voelde u zich verplicht om dit te doen?
Vitalie Taittinger – Nee, helemaal niet. Aan de andere kant was ik onder de indruk van deze krachtige daad. Ik realiseerde me ook dat het alleen maar logisch zou zijn als iemand het van hem zou overnemen. Ik wilde dus al heel vroeg van mijn vader leren. Taittinger in 2007. Ik had geen commerciële of oenologische opleiding (Vitalie Taittinger is afgestudeerd aan de Émile Cohl kunstacademie in Lyon, noot van de redactie), dus ik begon met twee jaar consultancy. Mijn vader zag dat ik niet van plan was om op te geven en zo is het allemaal begonnen.

– Waarom wilt u alle sociale verplichtingen van Taittinger uit de Groep halen?
– Het leek mij dat het onderbrengen van filantropische of culturele activiteiten zoals die van Taittinger (sponsoring van de Parijse Opera, de Taittinger culinaire prijs, etc.) in een bedrijf met een commerciële focus zijn grenzen had. Ook al kozen we onze gevechten zorgvuldig, onze investeringen op deze gebieden waren altijd afhankelijk van communicatie of tegenprestaties voor onze klanten. Er was een mengeling van genres die onze acties belemmerde. Ik dacht dat er iets te halen viel, maar we moesten een voertuig ontwikkelen dat zich op deze acties richtte. Mijn vader was zeven jaar lang voorzitter van de missie om de heuvels, huizen en kelders van de Champagne erkend te krijgen als UNESCO Werelderfgoed. Van mijn kant ben ik betrokken geraakt bij het Fonds régional d’art contemporain (Frac) in Champagne-Ardenne en vervolgens bij het nationale netwerk van Fracs (devereniging Platform). Ik dacht dat alle tijd die we aan deze instellingen besteedden, geïnvesteerd kon worden in een structuur die we volledig zouden beheren. Ik dacht ook dat door een fonds op te richten, we andere familiebedrijven zouden kunnen interesseren die dezelfde doelen als wij zouden willen steunen, maar niet de tijd hebben om eraan te besteden. Daarom laten we de naam Taittinger vallen: om ons in staat te stellen de inspanning van onze acties met anderen te delen.

– Bestaat niet het risico dat je acties hun weerklank verliezen?
– Ik denk het niet. Integendeel zelfs. Wat de Prix culinaire Taittinger betreft – die de Prix international ArsNova de cuisine d’auteur is geworden – brengt het feit dat hij niet langer verbonden is aan een commercieel merk hem een beetje dichter bij de chefs, die hem zich eigen kunnen maken, vooral als het gaat om het doorgeven van de boodschap. Het maakt het ook makkelijker om de culinaire prijs te koppelen aan andere activiteiten van het schenkingsfonds, waaronder die gericht op jongeren uit minder bevoorrechte milieus. Ik ben niet alleen niet bang dat het verdwijnen van de naam Taittinger uit deze werkterreinen ertoe zal leiden dat ze hun weerklank verliezen, maar ik ben er integendeel van overtuigd dat het belang van de zaak nu voorrang zal krijgen op commerciële belangen. En dat is het belangrijkste.

– Hoe zullen de activiteiten van Philanthropic ArsNova zich ontwikkelen?
– Er zullen drie hoofdthema “s zijn. Het eerste is gastronomie en omvat drie acties. De Prix ArsNova de cuisine d” auteur, waar we het net over hadden, is gericht op professionals en is bedoeld om ervoor te zorgen datgastronomische uitmuntendheid wordt doorgegeven en dat chef-koks zich individueel kunnen uitdrukken in hun kunst. De tweede actie in de sectie gastronomie is een andere prijs, gericht op amateurs: Kooktalent. Het is voor die koks die wonderen verrichten achter het fornuis van hun familiekeuken en hun familie en vrienden opvoeden over het belang van goed eten. Op die manier dragen ze ook bij aan het doorgeven van de kennis die ze hebben opgedaan. Een derde actie is gericht op nog een andere categorie, die eenvoudigweg geen culinaire cultuur meer heeft. We hebben het gevoel dat in onze verbonden, soms ontwortelde maatschappij tijd aan tafel, waarin we leren over smaak, steeds zeldzamer wordt. Dus gaan we op pad met een kookbusje dat een half dozijn kinderen leert koken met heel eenvoudige producten en lekkere recepten. Aan het einde van deworkshop hebben ze niet alleen iets dat ze met hun familie kunnen delen, maar ook een recept dat ze aan anderen kunnen doorgeven. De resultaten zijn erg boeiend, zowel wat betreft het koken zelf als de persoonlijke ontwikkeling. En deze activiteiten zijn niet gescheiden: we zullen chef-koks van de culinaire awards betrekken bij de activiteiten van de kooktruck.

Voor de sectie Kunst & Erfgoed hebben we een volledig gerestaureerd herenhuis in Reims ter beschikking gesteld van het schenkingsfonds om privécollecties tentoon te stellen. We presenteren een collector’s eye view, zonder beperkingen qua stijl of periode, in een vertrouwde omgeving, tussen het gebruikelijke meubilair van een huis, in de woonkamer, eetkamer of badkamer. Er is geen sprake van om van dit huis een museum te maken in de conventionele zin van het woord. We willen dat mensen zichzelf kunnen projecteren en hun eigen intieme universum kunnen creëren. Het belangrijkste is om ze te laten begrijpen dat het niet de prijs is die dekunst maakt, maar de emotie. We willen ze totkunst brengen door middel vanemotie.

De laatste grote focus van Filantropische ArsNova is muziek enchoreografie, waar onze sponsoring van deParijse Opera zich op zal richten. We hebben het echter enigszins geheroriënteerd. Voorheen ondersteunden we choreografische en operaprogrammering. Nu gaan we initiatieven buiten het operahuis steunen om opera naar een kansarm publiek in de regio in het algemeen en in Reims in het bijzonder te brengen.

Foto omslag: © David Picchiottino