Zoeken naar tag "Aan het hof van de groten"

Dit is ongekend in de geschiedenis van moderne monarchieën: een vorst die terugkijkt op zijn verleden om over zijn eigen leven te vertellen, zijn regeerperiode te beschrijven en de nodige veranderingen door te voeren om het collectieve onbewuste te corrigeren. Juan Carlos is niet alleen een historicus. In zijn stijl, en met de hulp van Laurence Debray, heeft hij zich ontpopt als een zeer eigentijdse auteur. Eenvoudige woorden, weinig of geen nadruk op geschiedenis. Le roi déchu is feitelijk. Precies. Vol humor in plaats van misplaatste trots. Hij is zichzelf. “Verzoening is het verhaal van een zondaar die zijn zwerftocht opbiecht. Half uitgesproken …

Sommige geesten verlaten je nooit. Voor Sarah Ferguson, hertogin van York, is dat geld. Een obsessie en een vloek. En nu heeft een e-mail, die veertien jaar later aan het licht kwam, haar ingehaald. Schokkend!

De zon slaat naar beneden vanochtend. Het is pas 8 uur op zaterdag en het kwik op de muur van de Tour Sarrasine, ons familiehuis, is al 23 graden. Ik heb ervoor gekozen om naar de markt van Favière te gaan. Hier in Bormes-les-Mimosas is het een instituut. Ik wil een zwarte olijf proeven. Aan een citroen ruiken en de geur van verse rozemarijn inademen. Ik verlang naar eenzaamheid. Naar normaliteit. Mijn naam is Guillaume en over twee maanden bestuur ik mijn land.

Met een enorme banaan op mijn gezicht ontving ik een paar dagen geleden het nieuws van de ‘platina job’ van Emmanuel van België, de tweede zoon van onze vorsten! Heb je het gehoord?

Laat me je meteen geruststellen: nee, ik heb de ster van onze dagen niet vermoord. Nee, ik ga je niet vertellen dat we de hele zomer in de schaduw zullen doorbrengen! Dit is ook geen bericht over Nicoletta, die de zon zo treffend “doodde” in haar legendarische hit uit 1968. Ik heb het over de Zonnekoning. Louis XIV, die 310 jaar geleden stierf, had het lef om er een symbool van zichzelf van te maken.

Wie van onze geliefde lezers zou echt bezwaar hebben tegen de toetreding … van een vrouw op de troon van de Sint Pieter? Is de paus gewoon een koning? Dat is de vraag die ik me stel nu vrouwen met zwier op alle Europese tronen komen: België, Zweden, Spanje of Nederland: de heerschappij van de “koninginnen van het bloed” komt eraan! Dus waarom niet het Vaticaan, deze microstaat die er goed aan zou doen een voorbeeld te stellen in een wereld die zichzelf steeds opnieuw uitvindt?